Blog – Valsspeelkanker noemde ze het

Valsspeelkanker noemde ze het. Alsof ze geen recht had om bij IntermeZZo binnen te stappen. Alsof ze niet echt kanker had. Maar de diagnose was allesbehalve mis te verstaan. Roos heeft namelijk een langzaam groeiende en niet te genezen lymfeklierkanker. En Roos kreeg die diagnose op haar 36^ste. 

‘Valsspeelkanker. Kwakkelkanker. De kanker is ongeneeslijk, het wachten dodelijk. Ik vind het leven wat oncologisch momenteel.’ Het zijn allemaal woorden van Roos. 

Nu is het zeker niet de gewoonte om in de blogs van IntermeZZo gedetailleerd over gasten te vertellen. Maar Roos is een uitzondering. En Roos heeft een missie.

Een missie die is ontstaan vanuit die diagnose op haar 36^ste. Haar kankervariant wordt niet behandeld. Nog niet. En niemand weet wanneer dat misschien wel aan de orde is. Pas wanneer de tumoren zo groot zijn dat ze er last van krijgt? Of ergens op drukken waar haar lijf er hinder van krijgt? Of misschien wel nooit, omdat Roos dat kiest?

Roos zit dus in een soort van wachtstand. Ze voelt dat haar energie minder wordt, dat ze steeds meer de aansluiting mist met leeftijdsgenoten, steeds meer moeite krijgen met werken. Kortom, ze wacht tot het misgaat. Ondertussen probeert ze toch gewoon verder te leven. ‘Hoe?’ dat vraagt Roos zichzelf af. Haar kunstenaarsbrein sloeg aan en ze begon een blog Roosachtig.com. 

Die blog werd gelezen en Roos besloot er haar missie van te maken om traumasensitief werken in de zorg op de kaart zetten. In andere woorden, dat er rekening gehouden wordt met mensen die een beetje meer aandacht nodig hebben. En eigenlijk hebben we dat allemaal nodig wanneer we de diagnose kanker krijgen. 

Roos wil zorgmedewerkers leren dat mensen die ooit ergens een trauma hebben opgelopen een zachtere vorm van zorg nodig hebben. Ze begon anekdotes te verzamelen. Als spiegel en reflectie. Daarnaast mijmert ze. Over thema’s als hoop, leven en dood en zingeving. Dat alles werd samen met haar eigen traumaervaring een boek. Het boek van Roos. 

Roos had net haar leven op de rit. Na een geschiedenis met psychische problematiek was ze juist aan haar eerste baan begonnen. Als arts based researcher bij het lectoraat GGZ en Samenleving aan hogeschool Windesheim in Zwolle en als docent in de leergang ‘ervaringsdeskundigheid bij zorgprofessionals’. En nu is daar dus haar boek. 

Roos ontmoeten? Dat kan tijdens haar boekpresentatie, die ze bij IntermeZZo houdt. Op vrijdagmiddag 8 november. Ik nodig je van harte uit om Roos te steunen in haar missie. Want als gastvrouw, die soms een stukje met haar ‘meeloopt’, ben ik best heel trots op haar. Want Roos gaat de uitdagingen in haar leven aan!

Ps ook de afbeelding bij deze blog is gemaakt door Roos!

M. schrijft uit eigen ervaring. Ze ging van kankerpatiënt naar ex-kankerpatiënt, van gast bij IntermeZZo, naar ex-gast. Ze is nu vrijwilliger / gastvrouw bij IntermeZZo en werkt daarnaast als zzp’er, is tekstschrijver en communicatieprofessional.