Blog Tumorhumor

Tumorhumor *), wat een raar woord om te typen. Gênant, bijna. Toch doe ik het, want ik hoor regelmatig deze vorm van humor uit de monden van gasten van IntermeZZo. En dan liggen ze vaak samen in een deuk! Vooral als het vrijwilligersteam dan geschokt is. Er is echter één voorwaarde … tumorhumor is voorbehouden aan degenen die het treft.

Alleen zij mogen foute of zwarte grappen maken over kanker. Maar ik denk dat ik er wel over mag schrijven, als ik namen en situatie anonimiseer.

Zo kwamen onlangs achtereenvolgens drie vrouwen binnen voor een kleine groepsbijeenkomst. Dame één meldde zich en noemde haar naam. Laten we haar Truus noemen. (Dit is dus niet haar echte naam.)

Nog geen minuut later komen twee dames binnen die zich aanmelden bij elk een andere gastvrouw om vervolgens door te lopen naar de huiskamer. Gedrieën drinken ze in de huiskamer aan de grote tafel een kopje koffie. Samen met de gastvrouw constateren ze dat zij alle drie voor dezelfde workshop komen. Ze stellen zich aan elkaar voor: Truus, aangenaam. Truus, ook aangenaam. En ik heet ook Truus, aangenaam!

Huh? Verbaasde blikken, maar het is echt zo!

Drie vrouwen met dezelfde naam, op hetzelfde moment voor dezelfde workshop en alle drie vanwege kanker bij IntermeZZo. Dat verzin je toch niet?

“Noem nooit je dochter Truus, want dan krijg ze kanker!, zegt iemand. De grappen die daarna volgen, hebben we niet genoteerd…

De toon is gezet en de dames hebben een fijne workshop, soms zijn ze luidruchtig, soms is het heel stil.

Grote mond, klein hartje

Of die rasechte Rotterdammer die voor de eerste keer bij IntermeZZo binnenkomt met: “Nu zie je eens een echte kankurlijer…”. Grote mond, klein hartje. Of mag ik dat niet zeggen?

Of de best wel keurige dame met borstkanker die zegt: “Ik sla me er doorheen, ik sta posi-tiet in het leven!” Ze zei het zelf, hoor.

Marlies Mestrom, communicatieadviseur IntermeZZo

*) Het begrip tumorhumor komt van cabaretier Jochem Meijer, die zelf kanker heeft gehad.